Hué, Hôi An
Door: Etienne
Blijf op de hoogte en volg Etienne
31 Juli 2018 | Vietnam, Hoi An
Hué, Hôi An, 29 juli 2018
De laatste uurtjes Hué hebben we besteed door nog even door de stad te wandelen. De kinderen bleven bij het zwembad, maar nadat ze een tropisch oerwoud voorbij zagen trekken hielden ze het voor gezien. Toen we 11:45 uur de lift uit kwamen zat onze chauffeur al te wachten. Uitschenken, koffers in het busje en oo naar Hôi An. Een rit van 110 km, waar je in Vietnam al snel een paar uur over doet. Onze chauffeur, die helaas ook geen Engels sprak, tenminste, het is lastig zinnen maken met alleen de woorden hello, yes en no, nam niet de kortste, maar wel de mooiste route. En zo slingerde we door de bergen met mooie vergezichten over zee en dorpjes. Onderweg stoppen we aan een meer waar oesters worden gekweekt en bij een stalletje aan het meer, waar we iets drinken, betaalde je VND 100.000,- voor een bord vol (omgerekend € 3,70).
Het is 15:30 uur als we bij ons resort in Hôi An arriveren. Het ziet er weer meer dan prima uit. Groot zwembad en voordat we de kamers op gaan heeft Isis de WiFi al leeg getrokken. We gaan gelijk op pad en lopen naar de oude stad. Dat is om de hoek van het resort. Brug over en de oude stad begint. Prachtig. Kan alleen niet zeggen dat dit dorp onontdekt is gebleven door het toerisme. We bekijken een oude woning en krijgen een Engelstalige gids mee, tenminste, dat denkt ze zelf. Ze brabbelt wat over een kistje (tenminste, dat neem ik aan) en over een foto en probeert ons nog wat te verkopen en dat was het. Tot slot geeft ze ons nog mee; ‘hanju fauw vininin’, wat zou moeten betekenen ‘Thank you for visiting’. Na nog een tempelbezoek gaan we terug. Kiki rent direct door haar bikini het zwembad in. Isis iets gecontroleerder er achteraan.
Als we op pad gaan om te eten staat het voor de brug vol met eetstandjes en verkopers met van alles. We wurmen ons door de mensenmassa over de brug. Op het water drijven honderden lichtjes en vele bootjes met lantaarns. Erg mooi gezicht. Een normale foto is nagenoeg niet mogelijk, tenzij je heel veel geduld hebt. Vorig jaar in New York zei ik iets over Chinezen; een reminder: Chinezen zijn overal en met velen, ze denken dat ze de enige zijn, letten op niemand, maken de hele dag selfies, met een stick, staan er altijd voor als je een foto wilt maken en poseren zelf uuuuren voor een bezienswaardigheid. Zo ook hier. Inmiddels zijn wij er ook vrij bedreven in geworden op zoveel mogelijk foto’s te staan die Chinezen willen maken.
Hôi An, 30 juli 2018
Na een heerlijke nacht en na een goed ontbijt huren we fietsen. We brengen teven een lading was naar een vrouwtje aan de overkant van de straat. Eindelijk weer schone shirts die niet ruiken naar kip noedelsoep zweet.
We hebben zo goed kunnen kijken hoe je je hier door het verkeer moet bewegen dat we het zelf gaan proberen. Ze hebben hier 1 regel en dat is dat ze geen regels hebben. We fietsen door de drukte, driftig bellend, Hôi An door op weg naar het strand. We parkeren onze fiets bij een ondernemende Vietnamees die een aantal meter stoep heeft geclaimd en lopen naar zee. Ik knipper een keer met mijn ogen en Kiki ligt er al in. We drinken nog wat en fietsen op het gemak terug in de hoop dat de ketting van Kiki nu wel op haar fiets blijft zitten. Helaas.
Voor de kinderen is het mooi geweest en er wordt subtiel een paar keer het woord bikini en zwembad genoemd en daar lagen ze weer. Het is ook erg warm en vooral benauwd. Maureen en ik lopen nog even naar een restaurantje en eten samen een Phô Tom (noedelsoep met garnalen). We sluiten aan bij de kinderen, maar omdat we de fietsen toch de hele dag hebben, besluiten we samen nog even door de rijstvelden te fietsen. Op de terugweg halen we een snack bij een stalletje om op te eten aan de rand van het zwembad. Kiki valt aan op de snack, waarvan ze niet weet dat het kikker is. Ze vond het lekker. Ook toen ze wel wist wat het was, alleen vond ze het toen zielig.
Hôi An, 31 juli 2018
Vandaag worden we 11:30 opgehaald om te worden afgezet bij het station van Dá Nång. De trein vertrekt 13:40 uur en dan komen we morgen 5;45 uur aan in Ho Chi Minh City.
De laatste uurtjes Hué hebben we besteed door nog even door de stad te wandelen. De kinderen bleven bij het zwembad, maar nadat ze een tropisch oerwoud voorbij zagen trekken hielden ze het voor gezien. Toen we 11:45 uur de lift uit kwamen zat onze chauffeur al te wachten. Uitschenken, koffers in het busje en oo naar Hôi An. Een rit van 110 km, waar je in Vietnam al snel een paar uur over doet. Onze chauffeur, die helaas ook geen Engels sprak, tenminste, het is lastig zinnen maken met alleen de woorden hello, yes en no, nam niet de kortste, maar wel de mooiste route. En zo slingerde we door de bergen met mooie vergezichten over zee en dorpjes. Onderweg stoppen we aan een meer waar oesters worden gekweekt en bij een stalletje aan het meer, waar we iets drinken, betaalde je VND 100.000,- voor een bord vol (omgerekend € 3,70).
Het is 15:30 uur als we bij ons resort in Hôi An arriveren. Het ziet er weer meer dan prima uit. Groot zwembad en voordat we de kamers op gaan heeft Isis de WiFi al leeg getrokken. We gaan gelijk op pad en lopen naar de oude stad. Dat is om de hoek van het resort. Brug over en de oude stad begint. Prachtig. Kan alleen niet zeggen dat dit dorp onontdekt is gebleven door het toerisme. We bekijken een oude woning en krijgen een Engelstalige gids mee, tenminste, dat denkt ze zelf. Ze brabbelt wat over een kistje (tenminste, dat neem ik aan) en over een foto en probeert ons nog wat te verkopen en dat was het. Tot slot geeft ze ons nog mee; ‘hanju fauw vininin’, wat zou moeten betekenen ‘Thank you for visiting’. Na nog een tempelbezoek gaan we terug. Kiki rent direct door haar bikini het zwembad in. Isis iets gecontroleerder er achteraan.
Als we op pad gaan om te eten staat het voor de brug vol met eetstandjes en verkopers met van alles. We wurmen ons door de mensenmassa over de brug. Op het water drijven honderden lichtjes en vele bootjes met lantaarns. Erg mooi gezicht. Een normale foto is nagenoeg niet mogelijk, tenzij je heel veel geduld hebt. Vorig jaar in New York zei ik iets over Chinezen; een reminder: Chinezen zijn overal en met velen, ze denken dat ze de enige zijn, letten op niemand, maken de hele dag selfies, met een stick, staan er altijd voor als je een foto wilt maken en poseren zelf uuuuren voor een bezienswaardigheid. Zo ook hier. Inmiddels zijn wij er ook vrij bedreven in geworden op zoveel mogelijk foto’s te staan die Chinezen willen maken.
Hôi An, 30 juli 2018
Na een heerlijke nacht en na een goed ontbijt huren we fietsen. We brengen teven een lading was naar een vrouwtje aan de overkant van de straat. Eindelijk weer schone shirts die niet ruiken naar kip noedelsoep zweet.
We hebben zo goed kunnen kijken hoe je je hier door het verkeer moet bewegen dat we het zelf gaan proberen. Ze hebben hier 1 regel en dat is dat ze geen regels hebben. We fietsen door de drukte, driftig bellend, Hôi An door op weg naar het strand. We parkeren onze fiets bij een ondernemende Vietnamees die een aantal meter stoep heeft geclaimd en lopen naar zee. Ik knipper een keer met mijn ogen en Kiki ligt er al in. We drinken nog wat en fietsen op het gemak terug in de hoop dat de ketting van Kiki nu wel op haar fiets blijft zitten. Helaas.
Voor de kinderen is het mooi geweest en er wordt subtiel een paar keer het woord bikini en zwembad genoemd en daar lagen ze weer. Het is ook erg warm en vooral benauwd. Maureen en ik lopen nog even naar een restaurantje en eten samen een Phô Tom (noedelsoep met garnalen). We sluiten aan bij de kinderen, maar omdat we de fietsen toch de hele dag hebben, besluiten we samen nog even door de rijstvelden te fietsen. Op de terugweg halen we een snack bij een stalletje om op te eten aan de rand van het zwembad. Kiki valt aan op de snack, waarvan ze niet weet dat het kikker is. Ze vond het lekker. Ook toen ze wel wist wat het was, alleen vond ze het toen zielig.
Hôi An, 31 juli 2018
Vandaag worden we 11:30 opgehaald om te worden afgezet bij het station van Dá Nång. De trein vertrekt 13:40 uur en dan komen we morgen 5;45 uur aan in Ho Chi Minh City.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
