Ho Chi Minh

5 augustus 2018, Ho Chi Minh City

GOODNIGHT SAIGON
Vietnam huilt en wij huilen met haar mee. Het is een regenachtige dag, na een zonnige ochtend. We slapen wat langer dan normaal op de laatste dag in Vietnam. Na het ontbijt lopen we naar het War Remnants Museum een paar straten verderop. Het is warm. Dit oorlogsmuseum laat met vele foto’s het leed van de oorlog zien. Buiten staat een Chinook helikopter en straaljagers. Verderop staan tanks, maar niets van dit alles maakt zoveel indruk als de foto’s.

Op de begane grond zien we foto’s van protesten tegen de oorlog uit diverse landen, waaronder uit Amsterdam. De volgende etage wordt al indrukwekkender. We zien gewonde en gedode soldaten. Gemartelde burgers en gedode kinderen. Velen. De angst in de ogen van de mensen. We zien de gevolgen van de napalm bommen, ‘Agent Orange’ en natuurlijk de foto van ‘het napalmmeisje’. We lopen langzaam langs de foto’s en lezen de bijschriften. Het maakt indruk; diepe indruk.

Op de volgende etage een gehele afdeling met foto’s van de gevolgen nà de oorlog. Foto’s van kinderen die verminkt geboren zijn. Sommigen zelfs nog in 2009. De napalm zorgt zelfs generaties later nog voor verminking. En niet alleen bij de Vietnamezen. Ook bij de families van Amerikaanse soldaten die meevochten. We lopen door een deur en komen op een afdeling met kindertekeningen, gemaakt door Vietnamese kinderen over de verminkingen. Op deze afdeling ook een aantal mensen met verminkingen. Gevalletje van neus en feiten.

Buiten nog wat voorbeelden van gruwelijkheden die mensen elkaar aan doen en dan niet eens alleen Amerikanen bij Vietnamezen, maar ook Vietnamezen onderling, want het was ook een oorlog tussen noord en zuid.

Het was een indrukwekkende wandeling door de gruwelijkheden in Vietnam een ruime 40 jaar geleden.

Blijkbaar werkt het bij vrouwen zo dat wanneer je even bij moet komen van gruwelijke dingen die je net hebt gezien, dan lukt dat het best met......shoppen. Dus van het museum in de taxi naar een mall. We lopen 6 etages door de airco als we besluiten naar de markt te gaan. Eenmaal buiten zien we dat het heeft geregend, maar het is alweer droog. Als we op de overdekte markt lopen begint het enorm te regen. We lopen een rondje en gaan zitten bij een eetkraampje. Het blijft enorm gieten, maar de kinderen willen graag naar het hotel. We nemen een taxi die ons 800 meter verder weer afzet. Maureen besluit naar de kapper te gaan. Een paars permanentje went op den duur wel.

Het blijft regenen als we bij een goed restaurant vlakbij ons hotel gaan eten. Ook de wandeling terug is nat. We gaan even douchen voordat we 21:00 uur worden opgehaald en afgezet bij het vliegveld. We vliegen 23:55 uur en zijn 4:00 uur lokale tijd op de bestemming.

We hebben genoten van Vietnam. Het land is mooi, de mensen vriendelijk en het weer en het eten zijn goed. We hebben veel gezien en gedaan. Een goede indruk van het land en haar inwoners gekregen. Wij kunnen zeker nog wat leren van de relaxte manier waarop ze met elkaar omgaan. Het verkeer is dramatisch, maar nooit de bekende vinger, gescheld of irritatie. Iedereen geeft elkaar de ruimte en daarom gaat het (bijna) altijd goed. We komen zeker nog eens terug. Azië is eigenlijk altijd leuk, maar Vietnam is zeker de moeite waard. En morgen...morgen is het GOOOOOODMORNING DUBAI.